توضیحات
آثار فارماکولوژی و مکانیسم اثر:
خارمریم: اثر ضد سمیت کبدی، ترکیبات فلاوونولیگان های حاصل از میوه های خارمریم کاملا تائید شده است. از نظر مکانیسم اثر، سیلیمارین سبب ممانعت از اتصال سموم به رسپتورهای سلول های کبدی و غیر قابل نفوذ کردن سلول های مزبور نسبت به سموم کبدی می گردد. همچنین با تحریک بیوسنتز mRNA از طریق اثر بر روی پلیمراز A سبب افزایش بیوسنتز پروتئین و تولید سلول های جدید در کبد می شود از اثرات فارماکولوژیک دیگر سیلیمارین، خصوصیت ضد چربی است که این اثر به صورت کاهش میزان لیپوپروتئین های LDL ،VLDL و افزایش میزان لیپوپروتئین HDL مشخص می گردد. علاوه بر این طی تحقیقات انجام شده سیلیمارین اثراتی از جمله حفاظت از ساختمان گلیکوژن و mRNA تثبیت فعالیت آنزیم های کبدی و نیز جلوگیری از مسمومیت با داروهایی نظیر ایندومتاسین، ایزونیازید، لورازپام و کلوفیبرات از خود نشان داده است.
زردچوبه: خاصیت صفرا آوری زردچوبه مربوط به مواد رنگی، بخصوص دی فرولویل متان می باشد. علاوه بر این اسانس فرار آن خاصیت صفرا آوری از خود نشان می دهد. همچنین اسانس فرار و مواد رنگی آن اثر آنتی سپتیکی دارد.
کنگر فرنگی: مطالعات انجام یافته ثابت نموده است که مصرف عصاره آرتیشو می تواند تعداد سلول های دو هسته ای کبد و غلظت RNA داخل سلولی را افزایش دهد. بر اساس این مطالعات سینارین تنها ترکیبی است که فعالیت محافظت کننده سلولی و محافظت کننده کبدی برجسته ای از خود نشان می دهد.
کنگر فرنگی دارای اثرات مدر، صفرا آور، پایین آورنده کلسترول خون و پایین آورنده چربی خون بوده و در درمان علامتی برخی از بیماری های کبدی و اختلالات گوارشی (نظیر سوء هضم و تهوع) و یا به منظور کاستن کلسترول و چربی خون مورد استفاده قرار می گیرد.
